Μετά την Άρτα επόμενος σταθμός για τον Σταύρο Θεοδωράκη ήταν τα Γιάννενα όπου χθές το βράδυ συνάντησε φίλους και εθελοντές του κόμματος στη «Φρόντζου Πολιτεία». «Συναντώ όλο και μεγαλύτερη αποδοχή για το Ποτάμι»σημείωσε στην εισαγωγική του ομιλία ο κ. Θεοδωράκης ενώ απέρριψε τα χαρακτηριστικά του απολιτίκ, τονίζοντας ότι αν το Ποτάμι ήταν απολιτίκ δεν θα είχε κι αυτήν την ανταπόκριση. Ο κ. Θεοδωράκης υπογράμμισε ότι είναι αυτονόητο ότι το κόμμα θα μετάσχει και στις εθνικές εκλογές γιατί αλλιώς δεν υπήρχε λόγος να δημιουργηθεί μόνο για τις ευρωεκλογές ενώ απέφυγε να αναφερθεί προσωπικά στους πολιτικούς αρχηγούς. Η συζήτηση έγινε μπροστά σε ένα κοινό περίπου 200 ατόμων και ολοκληρώθηκε μετά τις 10.
Όσα είπε ο Σταύρος Θεοδωράκης στα Γιάννενα
Θα κάνετε κάποιο σχόλιο για όσα λένε δημόσια φίλοι του Ποταμιού για την επανάσταση του 1821;
«Θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι η ζωή προχωρά γρηγορότερα από ότι νομίζουν κάποιοι σχολιαστές στην Αθήνα. Είμαι από το πρωί στα Γιάννενα, έχω πάει σε στάβλους, σε συνεταιρισμούς, έχω μιλήσει με νέους, με δημοσιογράφους, κανείς δεν με ρώτησε για το 1821. Ούτε για το 1940 συζητήσαμε. Κάποιοι άεργοι ουσιαστικά σχολιαστές, βρίσκουν ένα κείμενο – ένα άρθρο, αναδεικνύουν κάποιες λεπτομέρειες και δίνουν μάχες. Σκάβουν χαρακώματα. Υπάρχουν όμως και σοβαρότερα πράγματα. Εγώ δεν θέλω να δώσω καμία μάχη για το παρελθόν με το παρελθόν. Προτιμώ τη μάχη για το μέλλον με το μέλλον. Δηλαδή εσάς, τους πολίτες των Ιωαννίνων που έχετε αποφασίσει ότι πρέπει να κάνετε κάτι για το σήμερα, κάτι για το μέλλον.»
Για το γάλα – το θέμα της ημέρας – έχετε πρόταση;
«Τα πράγματα είναι απλά, εάν ακούς αυτούς που πρέπει. Εάν ακούς δηλαδή τους επιστήμονες και τους κτηνοτρόφους. Τους ανθρώπους που παράγουν το γάλα και όχι τους γραφειοκράτες των υπουργείων. Η πρότασή μας, συζητώντας και με τους κτηνοτρόφους, είναι συγκεκριμένη. Θα πρέπει στη συσκευασία του γάλακτος, η κάθε μποτίλια, το κάθε χάρτινο κουτί να λέει εάν το γάλα είναι ελληνικό ή όχι. Και θα πρέπει να επανέλθει και το ισοζύγιο του γάλακτος».
Δηλαδή, τι σημαίνει αυτό;
«Ότι μία βιομηχανία πρέπει να ξέρει το κράτος ότι εισάγει ή παίρνει απ” τους παραγωγούς 100 κιλά γάλα και διαθέτει στην αγορά 100 κιλά συσκευασμένο γάλα. Αυτό πρέπει να το ξέρουμε και να μπορούμε να το ελέγξουμε. Από εκεί και πέρα, η επιστήμη έχει δώσει τις λύσεις για την παστερίωση. Στην Ελλάδα δεν μπορούμε, μ” αυτό το κλίμα να πάμε σε παραπάνω μέρες, σε 7-8 μέρες που θέλουνε κάποιοι, για να προλαβαίνουν τα γάλατα να έρχονται από μακρινές χώρες. Πρέπει να μείνουμε, λοιπόν, στην παστερίωση των 6 ημερών. Αυτό είναι το γάλα το φρέσκο που λένε ότι παίρνουμε και βέβαια, υπάρχει και το γάλα της υψηλής θερμικής επεξεργασίας, που δεν είναι φρέσκο γάλα, που δεν είναι γάλα που έχει όλα τα καλά συστατικά του γάλακτος, γιατί, για να συντηρηθεί, έχει γίνει μια χημική επεξεργασία. Αυτό θα είναι για 30 μέρες, 35 μέρες, όσα λέει η επιστήμη. Είναι απλά τα πράγματα, δηλαδή, αλλά δυστυχώς, για άλλη μία φορά η κυβέρνηση κόντεψε να πνιγεί σε μια κουταλιά γάλα”.
Είναι όμως και η Τρόικα, θα μπορέσει να βρεθεί μια συμβιβαστική πρόταση;
“Νομίζω ότι το πρόβλημα και αυτή τη φορά δεν ήταν απ” την Τρόικα. Υπήρχαν κάποιοι άλλοι άνθρωποι, κάποιοι άλλοι επιχειρηματίες, κάποιες άλλες βιομηχανίες που απαιτούσαν αυτή την αναστάτωση σε σχέση με το γαλα. Που πιστεύαν ότι θα έπρεπε να πάνε σ” ένα περιβάλλον που θα τους βολεύει περισσότερο. Νομίζω ότι θα πρέπει να βρεθεί μια λύση. Και πρέπει να βρεθεί άμεσα μια λύση, γιατί η Ελλάδα έχει ανάγκη τους κτηνοτρόφους, δεν έχει ανάγκη τις εισαγωγές. Η πρώτη προτεραιότητα σε αυτή τη χώρα, αυτή τη στιγμή, είναι να παράγουμε δικά μας προϊόντα. Άρα, θα πρέπει κάποιος άνθρωπος σοβαρός απ” την κυβέρνηση να συζητά καθημερινά μ” αυτούς εδώ τους ανθρώπους. Εδώ θα δοθούν οι λύσεις. Δεν θα δοθούν οι λύσεις με κάποια φιρμάνια που έρχονται από κάποια γραφεία.»
Σας κατηγορούν ότι δεν έχετε θέσεις.
«Μας έλεγαν δώστε τις θέσεις σας για την Ευρώπη. Τις δώσαμε. Και θα θέλαμε να κάνουν το ίδιο και τα κόμματα εξουσίας. Αυτά που τέλος πάντων θεωρούν τον εαυτό τους κόμμα εξουσίας. Να μας πουν επιτέλους τι αποφασίζουν για την Ευρώπη. Είναι το ευρώ φετίχ ή είναι η Ευρώπη το φετίχ; Γιατί διαβάζω διαφορετικά κείμενα, γιατί ακούω διαφορετικά να μιλούν τα στελέχη του ίδιου κόμματος κι έχω μπερδευτεί. Δεν είναι ξεκάθαρο ούτε ακόμα κι αυτή τη στιγμή, αν είναι με την Ευρώπη ή αν το θέμα είναι να βγούμε από την Ευρώπη. Ανάλογες σοβαρές αποφάσεις πρέπει να πάρει και η άλλη μεριά. Τι ζητούν από την Ευρώπη, πέρα από το να την ακούν; Πέρα από τους πανίσχυρους, όπως πιστεύουν, εταίρους μας, έχουν κάποιο σχέδιο για την Ευρώπη; Θα παλέψουν με την Ευρώπη για μια άλλη Ευρώπη; Και μιλώ για πολύ συγκεκριμένα πράγματα, έχουμε κάνει πρόταση για τον τουρισμό, για τα προϊόντα, για το εμπόριο με την Κίνα, για τη φορολογία των πολυεθνικών κολοσσών. Για όλα αυτά έχουν να πουν τίποτα; Οι άνθρωποι που κυβερνούν τόσα χρόνια;»
Πιστεύετε ότι οι πλούσιοι κάνουν το καθήκον τους σε αυτή τη χώρα;
«Ας φανταστούμε τη σκηνή. Μια παρέα από πλούσιους κι επιτυχημένους Έλληνες
Φίλοι μεταξύ τους, συντοπίτες, παλιοί συμμαθητές, μέλη στις ίδιες λέσχες πλουσίων, ζυμωμένοι στις ίδιες αρένες της ιδιωτικής οικονομίας. Κι αποφασίζουν λέει, λίγο από αίσθηση ευθύνης, λίγο από φιλότιμο, λίγο από περηφάνια, λίγο από ευγενή μεταξύ τους ανταγωνισμό, λίγο για την υστεροφημία τους να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να βοηθήσουν κάπως την πατρίδα που έχει πρόβλημα, όχι απ’ το υστέρημα τους, αλλά απ’ το περίσσευμα τους που λιμνάζει σε κάποιες τράπεζες του εξωτερικού ή σε φορολογικούς παραδείσους. Για φανταστείτε λοιπόν, σ’ εκείνη τη συνάντηση, ν’ αποφασίσουν να φτιάξουν για την πατρίδα το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Καλλιμάρμαρο Στάδιο, τη Σχολή Ευελπίδων, το Ζάππειο Μέγαρο, το Αρσάκειο, τη Ριζάρειο Ιερατική Σχολή, το Ωδείο Αθηνών, το Νομισματικό Μουσείο, την Αρχαιολογική Εταιρεία, το Οφθαλμιατρείο, το Μπάγκειον, την Καπλάνειο Σχολή, τη Γεωργική Σχολή Λάρισας, το Αστεροσκοπείο Αθηνών κι ακόμα να ιδρύσουν την Εθνική Τράπεζα και ν’ αγοράσουν κι ένα θωρηκτό για το Πολεμικό Ναυτικό. Για φανταστείτε τα όλα αυτά μαζί. Διότι αυτά είναι κάποια από τα έργα των εθνικών ευεργετών από την Ήπειρο. Θα μου πείτε ότι δεν υπάρχουν πια Αβέρωφ, Αρσάκηδες, Ζάππες, Ζωγράφοι, Ζωσιμάδες, Καπλάνηδες, Ριζάρηδες, Σίνες, Σταύρου, Στουρνάρες, Τοσίτσες. Εγώ πιστεύω ότι υπάρχουν – ίσως θέλω να πιστεύω ότι υπάρχουν, πρέπει όμως να φανούν. Να ενισχύουν τον τόπο τους. Να υιοθετήσουν χωριά, να δώσουν υποτροφίες, να φτιάξουν σχολεία. Η αστική τάξη που δεν διαθέτει εθνική συνείδηση, που δεν φροντίζει τον ζωτικό της χώρο, είναι καταδικασμένη να χαθεί. Η κοινωνία όμως και η πολιτική ηγεσία, θα πρέπει να βρει τρόπους να πείσει τους ζάπλουτους Έλληνες ότι η προσφορά, η ευεργεσία, η επιστροφή των χρημάτων τους, στον τόπο, είναι προέχον ζήτημα αυτή την εποχή. Είναι επένδυση για τους ίδιους. Τους συμφέρει να σταθεί όρθια η πατρίδα.» – See more at: https://www.epirusday.gr/18/post/2014/03/potami-ioannina-stayros-theodorakis-omilia.html#sthash.sXY90fPZ.dpuf
