Γιατί το θρησκευτικό Ισλάμ είναι και πολιτικό

Γιατί Το Θρησκευτικό Ισλάμ Είναι Και Πολιτικό

Το μεγάλο ζήτημα «Ισλάμ» υπάρχει σε κάθε συζήτηση και ανάλυση. Πρόκειται, ίσως, για ένα από τα πιο καίρια και αμφιλεγόμενα «προβλήματα» της παγκόσμιας κοινότητας.

Είναι όμως πολλά περισσότερα και κυρίως απαντά σε δεκάδες συνθήκες, που αφορούν τομείς της πολιτικής διαδικασίας και της θρησκευτικής θεώρησης. Η εικόνα του Ισλάμ σήμερα είναι δεδομένη και παγιωμένη σε βομβιστές αυτοκτονίας και τρομοκρατικές επιθέσεις. Στο όνομα του ενός Θεού, «απόστολοι» της πίστης σπέρνουν τον θάνατο και προκαλούν ταραχές, ενώ «συλλέγουν» αμάχους στο «κύμα» δολοφονιών. Η κατανόηση, όμως, των περιστατικών αυτών είναι μια δύσκολη διαδικασία.

Η θέα και μόνο των ενεργειών, εμποδίζει τον ανθρώπινο νου να κινηθεί προς την κατανόηση. Ίσως όχι άδικα, μιας και ο θάνατος και ειδικά από επιθέσεις αυτοκτονίας δεν συνιστά λογικό «προϊόν» σκέψης. Υπάρχει, ωστόσο, τεράστιο ενδιαφέρον πίσω από τους τρομοκράτες και τη δράση τους.

Το θρησκευτικό Ισλάμ, αρχικά, αποτελεί παρακαταθήκη της Ανατολής, που για πολλά χρόνια εκφραζόταν μέσω της πολιτικής ζωής και των θρησκευτικών «σχημάτων».  Κυριαρχείται από έναν τρόπο σκέψης, τον «Σαλαφισμό», που καθοδήγησε την Αλ Κάιντα. Πρόκειται για φονταμεταλιστική προσέγγιση, η οποία μιμείται τον Προφήτη Μωάμεθ και απορρίπτει τη νεωτερικότητα, με βαθιά πίστη και υποταγή στη «σαρία» (ιερό ισλαμικό νόμο).

Χρειάστηκε η 11/9 για να αρχίσει να φοβάται και η Δύση. Η επίθεση στους δίδυμους πύργους αποτέλεσε το σημείο στο οποίο, ήρθαν τόσο κοντά τα φαινόμενα θρησκευτικής βίας, σε βαθμό που πέρα από απλή ανάλυση, εντάθηκαν ειδικές μελέτες των φαινομένων αυτών. Η Αμερική και η Δύση άρχισαν να φοβούνται, κάτι που υπήρχε ήδη στον υπόλοιπο κόσμο.

«Θρησκευτική βία και τρομοκρατία»

Όλων των ειδών οι αναλύσεις ταυτίζουν το Ισλάμ με την έκφραση της θρησκευτικής βίας, ωστόσο με διαφορετικά κριτήρια. Ορισμένες αναφέρουν το Ισλάμ ως απόκλιση μιας θρησκείας, άλλες ως «καταφύγιο» τρομοκρατών και σωρεία χαρακτηρισμών, οι οποίοι, κατά τη γνώμη μου, απομακρύνουν πολύ από τη πραγματικότητα.

Οι εξτρεμιστές ισλαμιστές αποτελούν τους εκφραστές της θρησκευτικής βίας, στην οποία απαντούν οι δολοφονίες, οι αυτοκτονικές επιθέσεις, η τρομοκρατία και γενικότερα η χρήση βίαιων μεθόδων καταστολής. Η θρησκευτική τρομοκρατία πλέον, συνοψίζει τις παραπάνω αναφορές διότι δεν αποτελεί κάθε έκφραση τρομοκρατίας και θρησκευτική.

Το 1980 από τις 64 τρομοκρατικές ομάδες, οι 2 ήταν θρησκευτικές. Το 1992 υπήρχαν μόλις 11 θρησκευτικές τρομοκρατικές ομάδες, το 1994 από τις 33, οι 16 ήταν θρησκευτικές, το 1995 από τις 56, οι 26 ενώ το 2005 από τις 262, το 36% ήταν θρησκευτικές. Τα ποσοστά αυξάνονται.

«Ταύτιση πολιτικού και θρησκευτικού»

Η εξήγηση βρίσκεται στο ότι το θρησκευτικό Ισλάμ είναι και πολιτικό Ισλάμ. Η θρησκεία για τον δυτικισμό αποτελεί ιδιωτική επιλογή και υπόθεση, η οποία, αν ισχύουν συνθήκες θεσμικής ανεξαρτησίας, παραμένει στα πεδία αυτά. Το Ισλάμ συνιστά τρόπο ζωής και δράσης. Γυναίκες και άνδρες συμμορφώνονται με τον «Ιερό νόμο» και τις επιταγές του. Όλοι οι θεσμοί και οι κοινωνικές δομές λειτουργούν με βάση αυτούς. Η πολιτική και κοινωνική ταυτότητα εκπορεύεται από την θρησκευτική, η οποία διαποτίζει την ανθρώπινη ύπαρξη.

Θρησκευτικό Ισλάμ-Πολιτικό Ισλάμ-Θρησκευτική βία-θρησκευτική τρομοκρατία.

Η πολιτική θεολογία του Ισλάμ εξηγεί τη θρησκευτική τρομοκρατία. Και καθώς η πολιτική θεολογία αποτελείται και από θρησκευτικές πεποιθήσεις, οι τρομοκρατες της Τζιχάντ και της Αλ Καίντα έδρασαν με βάση αυτές.

Οι ίδιοι κατανοούν και τις γραφές και τις παραδόσεις τους, στις οποίες βρίσκουν καταφύγιο για να δικαιολογήσουν τη βία. Η θεϊκή επικύρωση για αδιάκριτη δολοφονία, η βία ως μυστήριο ή θεϊκό καθήκον, η αντίθεση όχι μόνο σε ένα καθεστώς αλλά και σε μια ολόκληρη διεφθαρμένη κοινωνική τάξη, ένα αποκαλυπτικό όραμα, που απευθύνεται στους οπαδούς του ως κοινό, εξηγούν τη βία.

Θεωρούν την αδιάκριτη βία όχι μόνο λογική και δικαιολογημένη, αλλά και ως το μόνο μέσο για την επίτευξη των στόχων τους. Πιστεύουν επίσης ότι το καθεστώς έχει χάσει την νομιμοποίηση του, γιατί απέτυχε να προχωρήσει στην αυθεντική θρησκευτική πίστη και πρέπει να ανατραπεί προς χάρη μιας, η οποία θα προάγει την αληθινή θρησκευτική πίστη. Σημαντικό είναι να κατανοήσουμε όχι γιατί δρουν έτσι αλλά περισσότερο από που προέρχονται.

Οι περισσότεροι τρομοκράτες δεν ανήκουν σε φτωχικά κράτη και δεν προέρχονται από ασταθή περιβάλλοντα και ζωές. Είναι ασφαλές να αποδώσουμε σε ανθρώπους, που δεν έχουν να χάσουν τίποτα, την ευθύνη του παραλογισμού. Δεν ισχύει πάντα. Είναι αδύνατο να κατανοήσουμε με δικές μας εμπειρίες την «λογική» αυτή. Σίγουρα δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε τον εξτρεμισμό και τη βία, σε όλα τα ζητήματα, όμως, υπάρχουν επίπεδα.

Το Ισλάμ είναι τρόπος ζωής και η μέθοδος έκφρασης αυτής. Υπάρχει μέσα από τους υποστηρικτές του, όπως και εκείνοι υπάρχουν από αυτό και για αυτό. Κατανοώντας το Ισλάμ, εξηγούμε και τη βία, χωρίς όμως να μειώνεται η σημασία και η καταστροφή, που επιφέρει. Η μπούργκα, οι βόμβες, οι επιθέσεις και η βία είναι το τέλος ,μίας αιώνιας διαδικασίας.