Όταν χρόνια πριν αντιμετωπίζαμε την «ανταλλαγή» ως φιλική πράξη, η υπόλοιπη Ευρώπη και όχι μόνον, την είχε αναπτύξει ως κοινωνικό μοντέλο. Καλούμαστε, πλέον, να ξανασυστηθούμε με την «ανταλλαγή», την οποία και εκλιπαρούμε να βοηθήσει τη ζωή που χάνουμε ή που χάνουν οι διπλανοί μας.
Το όνειρο της ιδιοκτησίας, με το οποίο γαλουχήθηκαν γενιές και γενιές, “προσγειώνεται” σε ένα τροχόσπιτο έστω και μεταχειρισμένο. Ο τρόπος με τον οποίον εξελίσσεται το θέμα της ανταλλακτικής οικονομίας στον τομέα της κτηματαγοράς φανερώνει με δραματικό τρόπο την ανέχεια όσων μέχρι πρότινος θεωρούσαμε “τυχερούς”, αφού είχαν κατορθώσει να φτιάξουν “ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους”. Το πάλαι ποτέ όνειρο της ελληνικής κοινωνίας, γράφει η «Ελευθεροτυπία», συνθλίβεται. Πολλοί είναι αυτοί που κυριολεκτικά δωρίζουν την περιουσία τους για ένα… τροχόσπιτο.
Η οικονομική κρίση, η ανεργία, η υψηλή φορολογία, τα χαράτσια και ο βάλτος στην αγορά του Real Estate, έχουν οδηγήσει ορισμένους να ανταλλάσσουν την περιουσία τους με οτιδήποτε φθηνότερο και οτιδήποτε άλλο θα τους βοηθήσει να αλλάξουν τρόπο ζωής. Και το τροχόσπιτο είναι ένας τρόπος. Οι ειδική υποστηρίζουν πως μία από τις νέες τάσεις στην κτηματαγορά είναι η ανταλλαγή. Οπως εξηγούν: «πρόκειται για μια μορφή αντιπραγματισμού που αναπτύχθηκε λόγω της έλλειψης ρευστότητας».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, πίσω από τις αγγελίες ανταλλαγής σε ένα από τα δεκάδες εξειδικευμένα sites του είδους που έχουν ξεφυτρώσει την τελευταία διετία, κρύβονται συγκλονιστικές ανθρώπινες ιστορίες. Οπως στην περίπτωση μιας οικογένειες που χάρισε το σπίτι της για ένα τροχόσπιτο.
«Μόλις είδαμε ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμάς, σκεφτήκαμε πως δεν μένει τίποτε άλλο. Δεν είχαμε να πληρώσουμε το ρεύμα. Επρεπε να κάνουμε κάτι. Πουλήσαμε την οικοσκευή και τώρα ναι, ζούμε στον δρόμο, αλλά τουλάχιστον… αξιοπρεπώς», λέει στην «Ε» ο πατέρας των δύο παιδιών που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του. Ανταλλάσσουν ό,τι ανταλλάσσεται για ένα τροχόσπιτο. Οπως ο Φώτης και η Τζίλντα, οι οποίοι μέσα από το Πανελλαδικό Δίκτυο Ανταλλαγής Αγαθών και Υπηρεσιών Χωρίς Χρήματα, προσφέρουν τις γνώσεις τους (ρέικι, λογοθεραπεία, παραδοσιακή καλλιέργεια, τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας) για ένα τροχόσπιτο με σκοπό να στηθεί σε ένα κτήμα για το γιο τους. Κάποιος άλλος δίνει το τζιπ του για ένα τροχόσπιτο που θα μπορεί να στεγάσει μια τριμελή οικογένεια και ένας πρώην επιχειρηματίας ανταλλάσσει τον εξοπλισμό της επιχείρησής του, που έκλεισε πια, «με τροχόσπιτο, έχοντας κάνει τελωνείο ή όχι».
Ο,τι έχει ο καθένας δίνει. Ο Κώστας για παράδειγμα προσφέρει δωρεάν εργασίες ανακαίνισης (βαφές κ.λπ.) για ένα «τροχόσπιτο νοικοκυρεμένο». Το τροχόσπιτο που κάποτε αντιπροσώπευε μια «άστατη» -για τους αστούς- μορφή ζωής έστω και ταξιδιωτικής, σήμερα τείνει να μετατραπεί σε «σταθερά» ζωής…
ΠΗΓΗ: Ελευθεροτυπία
