Ένας εαυτός σαν ηλεκτρονικός υπολογιστής

Ένας Εαυτός Σαν Ηλεκτρονικός Υπολογιστής

Σε μια φρενίτιδα καθημερινότητας και συνθηκών, οι οποίες έχουν και ανάλογες συνέπειες στον καθένα, μπορούμε εύκολα να παρατηρήσουμε διαφορά ύψους και βάθους. Διανύοντας, παράλληλα, μια από τις πλέον δυσκολότερες περιόδους της παγκόσμιας κοινότητας, υπήρξαν διάφορες διαδικασίες και φαινόμενα, από τα οποία ο καθένας επηρεάστηκε προσωπικά.

Το εφαλτήριο όλων ήταν η δυσκολία της καθημερινότητας. Άλλοι κατόρθωσαν με εσωτερική διεργασία να βγουν ως καλύτερες εκδοχές του εαυτού τους, άλλοι παρέμειναν στάσιμοι και για όλους το διάστημα αυτό υπήρξε η τέλεια δικαιολογία, για να καταλήξουν τα χείριστα παραδείγματα.

Η περιγραφή των παραπάνω συνίσταται σε μια γενικότερη κατανόηση δύο αρετών, τις οποίες είτε αρκετοί απώλεσαν, είτε δεν κατείχαν ποτέ και παράλληλα δεν μπόρεσαν και να τις βρουν. Συνέπεια και ακεραιότητα.

Όσο πιο συνεπής και ακέραιος παραμένεις, τόσο καλλιεργείς περισσότερες αρετές του εαυτού σου, χωρίς να γίνεται πολλές φορές αντιληπτό. Σε μια συμβολική απεικόνιση του ζητήματος, εάν μπορέσουμε, να παρουσιάσουμε τη περίοδο αυτή, τότε καταλήγω να την προσομοιάζω με ένα πολύ παλιό ηλεκτρονικό υπολογιστή.

Τον έχουμε στη κατοχή μας ακόμα και αν δεν είναι τόσο λειτουργικός, κατέχει πολλά από τα σημαντικά για εμάς «αρχεία», προστατευμένα από την θέαση τους από άλλους και κυρίως ασφαλή από την δική μας, πολλές φορές, άγνοια. Δεν τον αντικαθιστούμε, ωστόσο, λόγω συναισθηματικής αξίας και χρόνιας συντροφικότητας μαζί του. Ο υπολογιστής αυτός δεν είναι τόσο λειτουργικός πλέον, μιας και «τρέχει» κάπου στο βάθος του αλγορίθμου του ένα πρόγραμμα.

Το πρόγραμμα αυτό καταναλώνει όλη την ενέργεια, την ταχύτητα και τις δυνατότητες του και τον καθιστά αδρανή και απλά ένα μέρος να αποθηκεύσουμε τα αρχεία μας. Κάποιοι δεν επιθυμούν καινούργιο, κυρίως γιατί κάθε καινούργιο προϊόν έχει την τάση, να απομακρύνεται από την εμπειρία του παλαιού.

Ο υπολογιστής μας, λοιπόν, είμαστε εμείς. Κάποιοι από εμάς πολύ παλαιοί και μη αναβαθμισμένοι, μη λειτουργικοί και απλώς χώρος, στον οποίο «αποθηκεύονται» καθημερινά αφιλτράριστες πληροφορίες. Το πρόγραμμα που «τρέχει» είναι κάθε περίοδος, η οποία μας καθιστά ανίκανους να ανταπεξέλθουμε, να είμαστε υγιείς ψυχολογικά και κυρίως να κατορθώσουμε να ξεπεράσουμε τα όποια κωλύματα.

Όπως, λοιπόν, οφείλουμε και είμαστε συνεπείς απέναντι στην αναβάθμιση και την συντήρηση ενός υπολογιστή, ώστε να παραμένει λειτουργικός και ακέραιοι στη χρήση και αξιοποίηση του, έτσι πρέπει να είμαστε και προς τον εαυτό μας και τον περίγυρο μας. Και η συνέπεια και η ακεραιότητα αφορούν κάθε τομέα.

Εάν πρέπει να είμαστε καλά , ας φερθούμε με συνέπεια προς τον εαυτό μας. Εάν επιθυμούμε να διατηρήσουμε ένα υγιές περιβάλλον με φίλους, εργασία, συντροφικότητα, διασκέδαση και ηρεμία, ας είμαστε ακέραιοι ως προς τι ζητάμε και πως το επιδιώκουμε. Θα βρεθούν πολλές ευκαιρίες για δικαιολογίες και υπεκφυγές, όμως όσο αφήνεις έναν υπολογιστή να «τρέχει» το κακόβουλο πρόγραμμα στο παρασκήνιο, τόσο θα αδυνατεί να σε εξυπηρετήσει.

Εάν δεν χρειάζεται αντικατάσταση, τότε καλύτερα όλοι μας να αποκτήσουμε λίγη παραπάνω συνέπεια προς τον εαυτό μας , γιατί κινδυνεύουμε να χάσουμε και τον υπολογιστή και τα πολύτιμα «αρχεία» μας. Και κατόπιν, ας δείξουμε ακεραιότητα ως προς τα πάντα!