Εκλεκτικές Πρωτοπορίες και 2.860 Δακρυγόνα-Χημικά

Της Όλγας Τριάντου… Γειά σας από την ομορφότερη Πλατεία του Κόσμου, την Πλατεία Συντάγματος! Σαράντα μέρες περίπου! Όμορφες μέρες, πολιτικές και αλληλέγγυες. Ίσως οι “40 ημέρες που με τους πολίτες στο προσκήνιο”. Ότι και να σας μεταφέρω έναι ελάχιστο. Συμπύκνωση γεγονότων, ιδεών, συγκρούσεων. Όλη η Πλατεία “μια απέραντη ζύμωση”! Αν και οι καναπέδες μας είχαν βουλιάξει τόσα χρόνια, σχεδόν σάπιοι με τα κουφάρια μας, υπήρχαν εφεδρείες. Ετοιμότητες και Εφεδρείες ! Ευτυχώς παρ’ όλη την ισοπέδωση αντέχουν οι Εκλεκτικές Πρωτοπορίες. Δεν αναφέρομαι σε πρόσωπα, γιατί στη Λαϊκή Συνέλευση του Συντάγματος δεν θέλουμε και  δεν έχει “ξεχωρίσει” κανένα πρόσωπο. Ευτυχώς !!! Η Πρωτοπορία ανάγεται στη σκέψη αυτή, που όταν είσαι στο βούρκο σε παίρνει χέρι-χέρι και σε ωθεί προς τον φρέσκο και δροσερό αεράκι.  Που από μόνη της είναι δύναμη γενεσιουργός και δεν χρειάζεται “καθοδηγητές”. Που τολμά να αμφισβητεί  με ρήξεις. Ναι φίλοι μου, το γκρέμισμα όλου του γερασμένου πολιτικού συστήματος με πρόταγμα το να πάρουμε τις ζωές  στα χέρια μας είναι ρήξη! Επιτέλους διεκδικούμε την Άμεση Δημοκρατία στις Ζωές μας και όχι την μέχρι τώρα αποχαύνωσή μας μέσω της “Κοινοβουλευτικής μας Δημοκρατίας”. Μιας Δημοκρατίας που σε θέλει “πολίτη” κάθε τέσσερα χρόνια. – Ουτοπία;;;; – Ίσως ! Ας σκεφτούμε όμως πόσες “ουτοπίες” στο πέρασμα των αιώνων έγιναν κτήμα μας; Η Πλατεία Συντάγματος έσπασε το φόβο. 2.860  μόνο χημικά  καταναλώθηκαν  στις  29 Ιουνίου  χωρίς να συνυπολογιστούν οι εκατοντάδες χειροβομβίδες «κρότου-λάμψης» ή τα «χύμα» δακρυγόνα από τις αστυνομικές φυσούσες που εκτοξεύθηκαν επίσης κατά του εχθρού-λαού. Τα επόμενα χρόνια, όταν θα διηγούμαι στα εγγόνια μου (γιατί το παιδί μου ήταν στην Πλατεία) τις “ιστορίες” των ημερών που πέρασε η χώρα μου θα μπορώ να καυχιέμαι ότι :   ΝΑΙ, ΗΜΟΥΝ ΚΙ’ ΕΓΩ ΕΚΕΙ !!! Ναι, έσπασα το φόβο μου και νιώθω πιο δυνατή, άντεξα τα χημικά, τον θόρυβο της κρότου-λάμψης, τη θέα των Ματ με τα χύμα δακρυγόνα. Δεν λύγισα, όταν στα στενά της Ερμού μας κυνηγούσαν λυσαλέα, από παντού, οι Δελτάδες και οι Ματατζήδες.   Δεν λύγισα γιατι δεν λύγισε και ο συναγωνιστής μου, που με το ψεκαστήρι  ψηλά μας “εραινε”  το “άχραντο ΜΑΛΟΞ  διαλυμένο σε νερό” και μας κοινωνούσε εν ήδη μετάληψης με το ίδιο “άχραντο και αδιάλυτο ΜΑΛΟΞ” κατευθείαν απο το μπουκάλι έτσι ώστε  : ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΤΩ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΙΑ.