Είμαι ψηφοφόρος

Είμαι Ψηφοφόρος

Σε κάθε αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ανώτατο όργανο του κράτους είναι ο λαός, ο οποίος ασκεί την εξουσία του μέσω των εκλογών. Μέσω των τελευταίων το εκλογικό σώμα επιλέγει τους αντιπροσώπους του, οι οποίοι θα ασκήσουν τις αρμοδιότητες για και εκ μέρους αυτού, σε πλήρη συμφωνία με τους κανονισμούς και τους νόμους.

Η Ελλάδα αποτέλεσε την κατεξοχήν χώρα-εκφραστή της δημοκρατίας, εκκινώντας από πολύ πίσω, με τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και φτάνοντας στο σήμερα, όπου θεωρείται ο «εξαγωγέας» των θεσμών, που την αποτελούν, σε όλο τον κόσμο. Αναλύοντας, λοιπόν, το εκλογικό σώμα, αναλύουμε και την βάση του δημοκρατικού «οικοδομήματος».

Θεμέλιο της δημοκρατίας είναι η άσκηση των εκλογικών καθηκόντων των ψηφοφόρων, οι οποίοι κατά την διαδικασία επιλέγουν τους, κατά τα πρότυπα αυτών, κατάλληλους να αποτελέσουν τους εκφραστές των αιτημάτων και λειτουργούς του κράτους και των δομών του. Η παραπάνω συνθήκη λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις, με συγκεντρωτικά καθεστώτα, τα οποία συνιστούν μονοπώλια ψήφων, άλλα φιλελεύθερα, στα οποία η διαδοχή πολιτικών κυβερνήσεων αποτελεί μοχλό της κοινωνικής συμμετοχής και σειρά άλλων.

Στην ελληνική περίπτωση η συμμετοχή αποτελεί προϊόν σκληρής πολιτικής και εκλογικής κατασκευής, με μη αντιπροσώπευση, με πολιτικά πρόσωπα, τα οποία ενσάρκωναν τους κομματικούς σχηματισμούς, κόμματα ιδεολογίας και τέλος, κόμματα, τα οποία διαθέτουν ισχυρή παρακαταθήκη. Οι ψήφοι διανέμονται στο εκλογικό «δίκτυο» με τρόπο, που η όποια ανάλυση θα οδηγήσει σε κενά σκέψης.

Είμαι ψηφοφόρος. Ποια η σημασία; Το δικαίωμα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι, αποτελεί κατά κύριο λόγο κοινωνικό δικαίωμα και ανθρώπινο. Αναφαίρετο και κυρίως καθολικό, επιτρέπει στους κατόχους του να ελέγξουν την κρατική ευημερία, να διεκδικήσουν τα προσωπικά τους δικαιώματα και να χαράξουν την ίδια την πολιτική. Στις ημέρες μας αποτελεί καταναγκαστικό έργο και κυρίως μέσο πίεσης, εξαναγκασμού και εξυπηρέτησης συμφερόντων.

«Η σημασία της ψήφου»

Το κοινωνικό σύνολο αποτελούμενο από μονάδες, όφειλε να εκφράζει ως μονάδα το σύνολο. Η ιδιοτέλεια αντικατέστησε την αλληλέγγυα δράση και οδήγησε την κοινωνία σε εκλογές, στις οποίες ένα μικρό ποσοστό εκφράζει το σύνολο. Η εκλογική αντιπροσώπευση φαντάζει μηδαμινή, οι εκλογείς μειώνονται σε κάθε εκλογική διαδικασία, ψηφίζουν κατά παραγγελία χωρίς προσωπική άποψη (οικογενειακή ψήφος) και οι κυβερνήσεις διαδέχονται η μια την άλλη (ή και παραμένουν οι ίδιες) με τρόπο, που θυμίζει αγοραπωλησίες.

Περισσότερο η ψήφος φέρει ευθύνη και κόστος, παρά εκφράζει ιδεολογία, άποψη ή επιλογή. Κάθε κυβερνόν κόμμα μπορεί και δικαιολογεί τις αποφάσεις του από το εφαλτήριο της λαϊκής επιλογής. Εφόσον έχει εκλεγεί, μπορεί να ακολουθήσει, όποια πολιτική επιθυμεί και να επιβάλλει μέσω των θεσμών τις αποφάσεις. Παράδειγμα αποτέλεσε και η ψήφιση του εργασιακού νομοσχεδίου, το οποίο ως νόμος τους κράτους, θα αφορά κάθε μέλος της κοινωνίας.

Το βάρος της ψήφου επομένως, δεν εξαιρεί κανέναν. Αν θα έπρεπε να μας ανησυχεί κάτι, είναι η συνειδητή επιλογή. Ο καθένας έχει την επιλογή και την ευθύνη, που την συνοδεύει. Το πρόσκαιρο κέρδος πρέπει να αντικατασταθεί από την μακροημέρευση και το κοινωνικό όφελος. Αν μας απασχολεί το τελευταίο, οφείλει έκαστος να ασκεί το καθήκον του με γνώμονα αυτό και να μην επιτρέπει στην μειοψηφία, να αποτελεί το αντιπροσωπευτικό σώμα!