Η καριέρα του να κοιτάς την πάρτη σου

Η Καριέρα Του Να Κοιτάς Την Πάρτη Σου

Το καύχημα μιας εργασίας, μιας καταξίωσης και μιας κοινωνικής θέσης αποτελεί την σύγχρονη πραγματικότητα. Έκαστος πριμοδοτείται με χαρακτηριστικά και αξίες, τα οποία τον καθιστούν κατάλληλο για μια θέση. Η ανάδυση επαγγελματικών κλάδων στις σύγχρονες κοινωνίες, προσφέρει επιλογές για όλους, οι οποίες ικανοποιούν τις διαφορετικές μας επιθυμίες.

Υπάρχει όμως, και ένας επαγγελματικός κλάδος, ο οποίος αποτελείται από «καριερίστες» αυτοαπασχολούμενους, οι οποίοι είναι «ανασφάλιστοι» γιατί πολύ περισσότερο είναι ανασφαλείς και προβληματικοί. Ή ,για να μην είμαι τελείως άδικη, προβληματισμένοι. Αν και μεγάλος τίτλος επαγγελματία, «η καριέρα του να κοιτάς την πάρτη σου» σίγουρα είναι δύσκολη δουλειά.

Αξιοποιώ τον όρο «καριέρα» ακριβώς γιατί αποτελεί μια διαδικασία διαρκή και ψυχοφθόρα. Άγχος και στρες, αμφιβολίες κλπ. οδηγούν σε ανθρώπους, οι οποίοι κάθε στιγμή φροντίζουν να αφήνουν όλους τους υπόλοιπους ενοχλημένους και με το παράπονο. Είναι πολύ εύκολο να δρούμε με γνώμονα τις δικές μας επιθυμίες και ροπές. Είναι ακόμα πιο εύκολο να βαφτίζουμε τον εγωισμό ως «αγάπη για τον εαυτό μου» και να δρούμε ανενόχλητοι.

Και είναι σύνηθες να αναδύονται κοινωνικά σύνολα, τα οποία αποτελούνται κατά βάση από μονάδες. Μια μονάδα αθροιστικά οδηγεί προς το πλήθος, το οποίο ως «ποσότητα» προσφέρει. Αν όμως κάθε μονάδα λειτουργήσει αυτόνομα, θα ζημιώσει το πλήθος. Για αυτό και είναι πολύ πιο εύκολο να κοιτάς μόνο την πάρτη σου από το να βοηθήσεις και να ενταχθείς σε ένα σύνολο.

Στις κοινωνίες οι άνθρωποι αυτοί αποτελούν τους λεγόμενους «λαθρεπιβάτες», οι οποίοι δεν προσφέρουν τίποτα και επωφελούνται από τις πράξεις των υπολοίπων. Στις ανθρώπινες σχέσεις οι άνθρωποι αυτοί είναι εγωιστές. Σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους, πως εκείνοι θα είναι εντάξει, πως θα «στραγγίξουν» τους άλλους και εκείνοι δεν θα ξοδέψουν τίποτα και κυρίως είναι άνθρωποι «μεταμφιεσμένοι» σε χαρακτήρες με βάθος, ενώ ουσιαστικά είναι ρηχοί και επιφανειακοί.

«Οι «καριερίστες» »

Αναγνωρίζονται εύκολα. Αν κάποιος παρατηρήσει αληθινά τις συμπεριφορές θα δει έλλειψη αλληλεγγύης, εμπάθειας, ενσυναίσθησης, κατανόησης του αυτονόητου, τρόπων συμπεριφοράς, αξιών και ηθικής.

Ζουν για να επωφελούνται σε βάρος άλλων. Ζουν επειδή επωφελούνται από άλλους. Δεν ξεμακραίνουν στιγμή από την ασφαλή ζώνη τους και την στιγμή που ο κόσμος γύρω γίνει ευάλωτος, τον «κατακρεουργούν». Για αυτό και τους βλέπουμε σε θέσεις υπεροχής έναντι των υπολοίπων, που δυστυχώς ή ευτυχώς διαθέτουν όσα εκείνοι στερούνται.

Μια καριέρα θέλει επένδυση και διαρκή προσπάθεια για ανέλιξη. Οι άνθρωποι αυτοί δρουν ως εξής και αντιθέτως πέφτουν ολοένα και περισσότερο. Ηθικά, πνευματικά, συναισθηματικά, ανθρωπιστικά, αλτρουιστικά. Πέφτουν με αργό ρυθμό και με ένταση σε κάθε επίπεδο κατάβασης. Στο τέλος- τέλος είναι άγνωστο τι θα βρουν. Ή και τι θα χάσουν.

Και για να είμαι ειλικρινής, ούτε γνωρίζω, τι θα βρουν και ούτε θέλω να μάθω. Προτιμώ, να δυσκολεύω την καθημερινότητα μου, επειδή απλά δεν ταιριάζω με τις μονάδες αυτές, που δυστυχώς πλέον αποτελούν ένα σύνολο, παρά να κυνηγήσω μια μοναχική καριέρα, η οποία θα κοστίσει τον ανθρωπισμό και το πνεύμα μου. Και δυστυχώς η «μοναξιά» της κατανόησης του ξεπεσμού, είναι ολέθρια.