Ψηφιακή εποχή και η απουσία «κυβερνοασφάλειας» στην Ελλάδα

Ψηφιακή Εποχή Και Η Απουσία «Κυβερνοασφάλειας» Στην Ελλάδα

Η πανδημία του SARS- CoV- 2 επέφερε σημαντικές αλλαγές στην παγκόσμια ροή καθημερινότητας και δράσης, ενώ παράλληλα κόστισε, πρωτίστως, σε ανθρώπινες ζωές και έπειτα οδήγησε σε άλλες σημαντικές απώλειες.

Από τις σημαντικές αλλαγές θεωρούνται η απλοποίηση των διοικητικών και γραφειοκρατικών υποθέσεων του δημοσίου, με την μεταφορά τους στις διαδικτυακές υπηρεσίες. Με τις παραπάνω οι πολίτες απέκτησαν την δυνατότητα διευθέτησης και διακανονισμού από την άνεση του σπιτιού και παράλληλα μακριά από τον κίνδυνο μετάδοσης και νόσησης από τον ιό.

Ο νέος αυτός κυβερνοχώρος απαιτούσε εξέυρεση πόρων για την αποτελεσματικότερη λειτουργία του και παράλληλα εκπαίδευση προσωπικού και σωστή ενημέρωση των πολιτών για την καλύτερη και ασφαλέστερη χρήση του. Δεν πραγματοποιήθηκε η διαδικασία αυτή με έναν δεδομένο τρόπο και δεν συναντάμε τα ίδια παραδείγματα σε διαφορετικές χώρες ή συστήματα χωρών.

Η ελληνική περίπτωση είναι μια από τις πολλές εξαιρέσεις, στην οποία το νέο αυτό σύστημα της δημόσιας διοίκησης διέθετε σημαντικές ελλείψεις. Αρχικά χρειάστηκε μια επιδημία για να γίνει αντιληπτή η τεράστια σημασία, που έχει η μετάβαση στην νέα ψηφιακή εποχή και η αποσυμφόρηση του γραφειοκρατικού μηχανισμού! Το ελληνικό παράδειγμα συνίσταται από άκρατη ελευθερία δράσης στο διαδίκτυο με ελάχιστη ως και μηδενική παροχή ασφάλειας.

Και αυτό αφορά τις πολύ απλές επικοινωνίες μέσω τηλεφώνου και καταλήγει σε υποθέσεις του δημοσίου, ενημέρωση, δράση κλπ. Η «ψηφιακή» Ελλάδα επιχειρεί, να προλάβει την χαμένη 10ετία και να συμβαδίσει με την νέα τάξη πραγμάτων. Ελλείψει οργάνωσης, πόρων και κυρίως εκπαίδευσης υπήρξαν σφάλματα και κυρίως τεράστιο ζήτημα μη ασφαλούς πλοήγησης στον κυβερνοχώρο.

Η ψηφιακή εποχή και η απουσία «κυβερνοασφάλειας» ανεπαίσθητα οδήγησαν και στην λογική ελέγχου κατόπιν της ζημίας παρά στην πρότερη πρόληψη και αντιμετώπιση. Όσο οι υποθέσεις του δημοσίου υπεισέρχονται στην ψηφιακή εποχή, τόσο αρχίζουν και αποτελούν ζητήματα εθνικής ασφάλειας.

Το ζήτημα ασφάλειας, ωστόσο, αφορά και τις αποφάσεις, που λαμβάνονται για την λειτουργία του κυβερνοχώρου. Η ψηφιακή απειλή δεν προέρχεται μόνον από τη χρήση αλλά αντιθέτως αποτελεί περίπτωση αιφνίδιας επίθεσης. Αν δεν υπάρχει ουσιαστική στελέχωση και προετοιμασία, τότε οποιοδήποτε εγχείρημα θα καταρρεύσει σε μια ενδεχόμενη επίθεση. Διότι οι επιθέσεις στις νέες ψηφιακές δομές αποτελούν αιφνίδιες και πιο επικίνδυνες ακόμα και των τρομοκρατικών.

Και στο σημείο αυτό θεωρείται αναγκαιότητα η σωστή εκπαίδευση και η παιδεία, οι οποίες έρχονται δεύτερες σε προτεραιότητα και αποτελούν την σημαντικότερη αιτία, που ο κυβερνοχώρος στην Ελλάδα ελλοχεύει τεράστιους κινδύνους. Και δεν πρόκειται σίγουρα για τον μόνο χώρο, από τον οποίο απουσιάζει η παιδεία!

«Η κοινωνία πρέπει να προσαρμόσει την εκπαιδευτική της πολιτική για την εξυπηρέτηση των μακροπρόθεσμων συμφερόντων της χώρας και για την ανάπτυξη των δικών της αξιών». Henry Alfred Kissinger