Το μόνο ενδημικό είδος ψαριού της Λίμνης Παμβώτιδας είναι τα “θεσμικά της πιράνχας”

Γράφει ο Μίλτος Μπούκας… Στο ζοφερό κλοιό εκποίησης κάθε αγαθού και στυγνής εκμετάλλευσης κάθε φυσικού πόρου μοιάζει να βρίσκεται πλέον η χώρα μας στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που διανύουμε. Γρήγορα ξεχάστηκαν οι προεκλογικές δεσμεύσεις του Γ. Παπανδρέου για πράσινη ανάπτυξη: δηλώσεις – πυροτεχνήματα κατά πως φαίνεται, αγοραία προεκλογικά επικοινωνιακά τρυκ, παρόμοια με τα “σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα” ή το περίφημο “αντεξουσιαστές στην εξουσία”. Μας έμεινε μόνο το δεύτερο συνθετικό των εμβληματικών αυτών φράσεων: μόνο η “ανάπτυξη” (χωρίς το πράσινο), μόνο η βαρβαρότητα, σκέτη-νέτη η εξουσία, όπως τα ξέραμε παλιά. Χαρακτηριστική των προθέσεων της σημερινής κυβέρνησης για την αντιμετώπιση του φυσικού περιβάλλοντος, είναι η επερώτηση του κου Θ. Οικονόμου –ως τοπικού εκπροσώπου του κυβερνώντος κόμματος και εκ των πρώτων δεδηλωμένων υπό βήματος βουλής fast tracker εξάλλουτ, προς τους υπουργούς Ε. Βενιζέλο (οικονομίας) και Γ. Παπακωνσταντίνου (ΥΠΕΚΑ) για τον ορισμό της υδάτινης επιφάνειας της λίμνης. Με την ίδια ευκολία που ανακάλεσαν την κα Μπιρμπίλη από το πόστο της (ως πολυδιαφημιζόμενης προστάτιδας του περιβάλλοντος) η κυβέρνηση μοιάζει έτοιμη να καταστρατηγήσει και το σχέδιο Π.Δ. για τη Λίμνη και τη προστασία της βιοποικιλότητας, αμφισβητεί σκανδαλωδώς την “κόκκινη γραμμή” προστασίας της λίμνης (κατακλυζόμενα υγρολίβαδα), βαφτίζοντας με παρρησία τη λίμνη ως “αστική” (λογικό, αφού ούτε τα πουλιά ψηφίζουν, ούτε τα ψάρια!) και κάνοντας λόγο για “εμπεδωμένα” από την τοπική κοινωνία όρια της λίμνης – με άλλα λόγια, νομιμοποιεί ηθικά τις μέχρι τώρα καταπατήσεις και αυθαιρεσίες σε βάρος του λιμνιαίου οικοσυστήματος και “κλείνει το μάτι” σε τσιμεντογόνες καταπατήσεις. Πριν λοιπόν περάσει μια ημέρα από την επερώτηση, διαβάζουμε στον τοπικό τύπο πρωτοσέλιδο για τις πρώτες εγκρίσεις-εξπρές για 3 μονάδες στην παραλίμνια ζώνη (Βοτανικός) που θεωρείται προστατευόμενη από το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος (το οποίο ναι μεν ολοκληρώθηκε από το ΥΠΕΚΑ εκκρεμεί δε η υπογραφή του αφήνοντας “θολό” το τοπίο). Οι “προνομιούχοι” επενδυτές είναι επιχειρηματίες εγνωσμένης οικονομικής επιφάνειας και επιρροής που διεκδικούν περί τις 350 κλίνες στην αιγιαλίτιδα ζώνη κάτω από τα 100 μ. της κόκκινης γραμμής, αγνοώντας επιδεικτικά το Σ.Π.Δ. και προκαλώντας βλάβη περιβαλλοντική και στην ουσία υποβάθμιση τουριστική τορπιλίζοντας κάθε σχέδιο εναλλακτικής επιχειρηματικής δραστηριότητας, και ως εκ τούτου κάθε υγιή ανταγωνισμό. Εγκαινιάζεται έτσι μια νέα εποχή παραβατικότητας και πολεοδομικής αυθαιρεσίας με “τεράστιες δυνατότητες αξιοποίησης” όπως ομολογεί και ο κος Θ. Οικονόμου. Η νέα τάξη πραγμάτων θα περιλαμβάνει μεγάλα οικοδομικά λόμπυς, αλλά και εκμαυλισμό των συνειδήσεων της τοπικής κοινωνίας που με καλό μάτι βλέπει οικόπεδα-φιλέτα κάτω από το όριο της κόκκινης γραμμής. Θα νομιμοποιεί τις βιαιοπραγίες του παρελθόντος (τοίχος πέριξ της λίμνης, παράνομος ποδηλατόδρομος) παραδίδοντας την αιγιαλίτιδα ζώνη βορά και στο ίδιο το δημόσιο, όπως στην περίπτωση του δήμου Περάματος που ανερυθρίαστα ζητά χρηματοδότηση 3 εκ. ευρώ από το ΕΣΠΑ για καταπατημένη, μπαζωμένη έκταση εντός λίμνης. Μικροί και μεγάλοι επενδυτές, Δήμοι και Περιφέρειες έτοιμοι να παρανομήσουν όπως μας συνηθίζουν, ένα κράτος έτοιμο να πουλήσει με πρόσχημα την κάλυψη των εθνικών τοκοχρεολυσίων το 1/3 της έκτασης του ΕΘΙΑΓΕ στον Κατσικά… αυτά θα είναι τα ολικά που θα συνθέσουν το νέο τοπίο της πόλης των Ιωαννίνων και της θρυλικής λίμνης της;  Στην ουσία επανερχόμαστε στην ΚΥΑ του 2003, η οποία εξέπεσε λόγω ελλιπούς προστασίας της λίμνης και παρά τον οικολογικό μανδύα της “οικοανάπτυξης”.  Αντί μιας ολοκληρωμένης περιβαλλοντικής πολιτικής, το ΥΠΕΚΑ της δημοσιονομικής λογιστικής, επιλέγει την ολέθρια περιβαλλοντική συζήτηση για το δικαίωμα καταπάτησης νόμων και φυσικού χώρου με την ρύθμιση των αυθαιρέτων. Οι ίδιες συμπεριφορές αναδεικνύουν στην περιοχή μας…τους θεσμικούς ιδιοκτήτες της λίμνης κοινοβουλευτικούς και αυτοδιοικητικούς, οι οποίοι θα επιχειρήσουν να διευρύνουν τα εκλογικά τους ακροατήρια νομιμοποιώντας την παρανομία, αναιρώντας τις ίδιες τις υπηρεσίες και το κύρος αυτών επωμιζόμενοι και αυτόν ακόμη τον ρόλο θεσμικού γνωμοδότη που μιλά εξ ονόματος της κοινωνίας! Συνδαιτυμόνες στο “μεγάλο φαγοπότι” και στο χάος του “Καλλικρατικού πειράματος” θα είναι ο δήμος Ιωαννιτών και η Περιφέρεια Ηπείρου με τον συνήθη ύποπτο κο Καχριμάνη να λειτουργεί θεσμικά με μειωμένα αντανακλαστικά ΕΠΟ, Έγκριση Περιβαλλοντ. Όρων (όπως και στην περίπτωση του ΚΤΕΛ λες και δεν υπάρχει λίμνη και περιοχή Νatura). Εν προκειμένω, η βιωσιμότητα της πόλης των Ιωαννίνων δεν προσμετράται σε τόνους τσιμέντου ούτε σε κλίνες τουριστικές αλλά από την προστασία των δημόσιων αγαθών. Ωστόσο υπάρχει ελπίδα και για ουσιαστική αναπτυξιακή πρόταση: τα ποιοτικά μικρά αγροτουριστικά καταλύμματα, τα Π.Ο.Π. τοπικά προϊόντα, την διατήρηση των υγρολίβαδων και της γεωργικής γης υψηλής παραγωγικότητας και την αξιοποίησή τους με οικολογικές καλλιέργειες, την ανάδειξη της αισθητικής του τοπίου (δομημένου και αδόμητου) και του πρασίνου. Οι πολίτες πρέπει να παρακολουθήσουν από κοντά αυτά που σχεδιάζει στις περιοχές τους το κεντρικό κράτος με τους εκπροσώπους του ερήμην τους και να εκφράσουν τις αντιρρήσεις και αντιστάσεις τους έγκαιρα. Η μάχη υπεράσπισης του εναπομείναντος φυσικού περιβάλλοντος πρέπει να δοθεί αποτελεσματικά, κοινωνικά δίκαια και οικονομικά αλληλέγγυα. Να συμβάλλουμε στην επιτάχυνση του Φιλοπεριβαλλοντικού σχεδιασμού που εδώ και δεκαετίες χωλαίνει αδικαιολόγητα δίνοντας εύκολα κίνητρα στην παρανομία.