Κύριε Πρόεδρε, Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι. Εδώ και 1,5 περίπου χρόνο, ενόσω ο Πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς, η Κυβέρνηση και οι βουλευτές που την στηρίζουν, αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε όρθια τη χώρα, για να βγούμε από την κρίση και το μνημόνιο, ζητούμε σε κάθε ευκαιρία από τον ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσει την πρότασή του.Ζητούμε από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να καταθέσει μια εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, μια σοβαρή πρόταση εξόδου της χώρας από την κρίση, μια μελετημένη πρόταση για το μέλλον της χώρας. Τελικά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ, κατέθεσε μια πρόταση.
Είναι η πρόταση δυσπιστίας που συζητούμε σήμερα και είναι η μόνη πρόταση που ακούσαμε μέχρι στιγμής από τον ΣΥΡΙΖΑ. Το κεντρικό ερώτημα που θέτουν εύλογα όλοι οι Έλληνες είναι: Γιατί κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ πρόταση δυσπιστίας τώρα; Ας εξετάσουμε λοιπόν τα πιθανά επιχειρήματα για να δούμε αν «πείθουν». Μήπως για την ΕΡΤ;
Άραγε η εφαρμογή της νομιμότητας και της τάξης στη χώρα μπορεί να σταθεί ως επιχείρημα για να κατατεθεί μια τέτοια πρόταση;
Είναι όντως η απόδοση του κτιρίου της Αγίας Παρασκευής εκεί που ανήκει, δηλαδή στους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες, ο λόγος της κατάθεσης της πρότασης μομφής; Εάν αφορμή λοιπόν είναι το θέμα της ΕΡΤ γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέθεσε μια τέτοια πρόταση τον περασμένο Ιούνιο και το κάνει σήμερα; Η απάντηση είναι μία. Ο λόγος δεν είναι η ΕΡΤ. Δεν πείθει αυτό το επιχείρημα.
Μήπως ο λόγος της πρότασης όμως είναι ο ενιαίος φόρος των ακινήτων; Εάν πραγματικά αυτός αποτελεί το λόγο για να κατατεθεί πρόταση δυσπιστίας από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, γιατί δεν περίμενε ώστε ο νέος Νόμος να έρθει προς συζήτηση και να γνωρίζουμε όλοι το τελικό περιεχόμενό του; Ούτε αυτό το επιχείρημα πείθει.
Μήπως άραγε η αιτία είναι η συζήτηση η οποία γίνεται για το θέμα των πλειστηριασμών στα ακίνητα; Η απάντηση είναι η ίδια. Γιατί δεν περίμεναν ώστε αυτές οι συζητήσεις να γίνουν επί του πραγματικού περιεχομένου και όχι επί της θεωρίας ή της φημολογίας; Ούτε αυτό πείθει λοιπόν κανέναν.
Μήπως η αιτία είναι η συζήτηση που γίνεται πάλι σε επίπεδο φημολογίας για τη λήψη νέων μέτρων; Ερωτώ κυρίες και κύριοι συνάδελφοι: Μπορεί να σταθεί αυτό σαν επιχείρημα όταν η χώρα βρίσκεται στο μέσον μιας διαπραγμάτευσης; Όταν μάλιστα ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει καταστήσει σαφές ότι ο Ελληνικός λαός δεν μπορεί να υποστεί και άλλα οριζόντια μέτρα. Ποιος δεν είναι τουλάχιστον «δύσπιστος» απέναντι σε ένα τέτοιο επιχείρημα;
Και συμπληρώνω: ποιον πραγματικά εξυπηρετεί και τι υπηρεσία μπορεί να προσφέρει στη χώρα, η συγκεκριμένη πρόταση δυσπιστίας εν μέσω μιας σκληρής και επίπονης διαπραγμάτευσης; Σίγουρα όχι την Ελληνική πλευρά.
Ας μην ξεχνάμε πως για πρώτη φορά σε μια αντίστοιχη διαπραγμάτευση, η χώρα δεν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Για πρώτη φορά η χώρα έχει διαπραγματευτική ισχύ και αξιοπιστία. Ούτε και αυτό λοιπόν το επιχείρημα δεν πείθει. Ποιος λοιπόν μπορεί να πιστέψει όλα αυτά; Εγώ πάντως όχι σας διαβεβαιώνω. Δεν είμαι εύπιστη. Ούτε και εσείς κυρίες και κύριοι συνάδελφοι.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζουν και αν δεν το γνωρίζουν θα πρέπει να το μάθουν στον ΣΥΡΙΖΑ πως και ούτε οι Έλληνες πολίτες είναι εύπιστοι. Για αυτό εξάλλου αυτή η ακατάσχετη παροχολογία και η «επιστροφή στο παρελθόν» που συνεχώς και επίμονα προτάσσει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν έχουν πείσει τον Ελληνικό λαό κάτι που το αποδεικνύουν και όλες οι δημοσκοπήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι λοιπόν «δύσπιστος» με την κυβέρνηση, αλλά οι Έλληνες είναι «δύσπιστοι» με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Επιστρέφοντας όμως στο αρχικό ερώτημα, δηλαδή γιατί μια πρόταση δυσπιστίας έρχεται τώρα στη Βουλή από την αντιπολίτευση, η απάντηση είναι μία. Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε απόλυτη σύγχυση. Και γι’ αυτό, αγνοώντας την κατάσταση της χώρας και αδιαφορώντας για τα προβλήματα και τις θυσίες του λαού, ασχολείται για μια ακόμη φορά με τα δικά του εσωτερικά προβλήματα. Με τη δική του εσωτερική αντιπολίτευση. Φυσικά δεν ξεχνάει να χαϊδέψει και τα αυτιά και να ικανοποιήσει και τα συντεχνιακά και συνδικαλιστικά μικροσυμφέροντα της βασικής του εκλογικής πελατείας. Αυτή είναι η αλήθεια και για αυτή πραγματικά δεν είμαι καθόλου δύσπιστη.
Διαφεύγει όμως ή ίσως δεν απασχολεί τον ΣΥΡΙΖΑ και τον αρχηγό του ότι σήμερα βρισκόμαστε σε ένα κομβικό σημείο για το μέλλον της χώρας.
Σε ένα σημείο που με τις θυσίες των Ελλήνων η κυβέρνηση ανέστρεψε την πορεία προς τον γκρεμό.
Σε μια πορεία που έχει αρχίσει να φαίνεται ένα φως στο τούνελ.
Σε ένα σημείο που μπορούμε ισότιμα να διαπραγματευτούμε.
Και αυτή η πρόταση δυσπιστίας έρχεται τώρα.
Τώρα που για πρώτη φορά έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα.
Τώρα που άρχισε (θα μου επιτρέψετε να πω) να «μπαίνει το νερό στο αυλάκι».
Μια πρόταση λοιπόν ζητούσαμε από τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίες και κύριοι συνάδελφοι εδώ και 1,5 χρόνο. Αυτή λοιπόν, είναι η πρότασή τους. Η πρόταση δυσπιστίας που συζητούμε σήμερα.
Εμείς απέναντι σε αυτή την πρόταση δυσπιστίας εκτός από τις πράξεις αντιπροτείνουμε μια πρόταση πίστης.
Πίστη ότι βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο.
Πίστη ότι αυτή η δύσκολη πορεία θα πετύχει.
Πίστη ότι θα προχωρήσουμε μπροστά. Πιο γρήγορα, πιο αποτελεσματικά.
Πίστη ότι οι θυσίες του Ελληνικού λαού θα πιάσουν επιτέλους τόπο.
Πίστη ότι η Ελλάδα μπορεί να τα καταφέρει.
Και ναι, έχουμε πίστη σε αυτή την κυβέρνηση και στον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Γιατί εμείς όλοι …. Πιστεύουμε στους Έλληνες και θέλουμε μια νέα Ελλάδα.
Και αυτή είναι η διαφορά μας με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γίνει πειστικός.
Γιατί κανείς πια δεν μπορεί να καταλάβει σε τι πιστεύει.
Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,
Απέναντι στη δυσπιστία ας απαντήσουμε για μια ακόμη φορά με πίστη.
Απέναντι στο παρελθόν, με το μέλλον.
Απέναντι στις μικροκομματικές επιδιώξεις, με το γενικό συμφέρον.
Απέναντι στις κραυγάζουσες μειοψηφίες, με το να είμαστε η φωνή της σιωπηλής πλειοψηφίας.
Απέναντι στην ανομία, με την εφαρμογή τον Νόμων.
Απέναντι στο λαϊκισμό και τη δημαγωγία, με την αλήθεια και την ειλικρίνεια.
Απέναντι στην καταστροφολογία, με σχέδιο και με όραμα.
Απέναντι στην πολιτική ανευθυνότητα, με την πολιτική ευθύνη.
Αυτή την πολιτική ευθύνη καλούμαστε να επιδείξουμε για μια ακόμη φορά.
Και ας είναι δύσπιστος ο ΣΥΡΙΖΑ, εμείς-πιστέψτε με-θα το κάνουμε.
