«Βομβαρδισμένοι» από τα νέα της επικαιρότητας, που αφορούν τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στη Νέα Σμύρνη, όλοι οι άνθρωποι προβληματίζονται έντονα και εκφράζονται ανάλογα.
Η χώρα που γέννησε την δημοκρατία και τον πολιτισμό, αυτήν την στιγμή βλέπει τους απογόνους της να σπέρνουν την βία και τον διχασμό. Και μεγάλη προσοχή! Αναφέρω η χώρα. Γιατί η Ελλάδα είναι άξια των αναφορών της. Οι Έλληνες πάλι όχι. Οι Έλληνες αποτύχαμε.
Αναντίρρητα βιώνουμε μια από τις χειρότερες περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Οικονομική, υγειονομική, κοινωνική, διεθνής και πολιτική κρίση. Όλοι οι τομείς καταρρέουν. Ο ένας συμπαρασύρει τον άλλο μέχρι την τελική πτώση. Είμαστε «μάρτυρες» πολύ σκληρών εικόνων. Και τι κάνουμε για αυτό; Μάλλον τίποτα.
Ίσως όμως όχι και άδικα. Ένας χρόνος εγκλεισμού ήταν αρκετός για να διασπάσει την όποια ενότητα υπήρχε. Παράλληλα όμως δημιούργησε καινούργιες. Και το ερώτημα είναι: για όλα όσα ζούμε τις τελευταίες μέρες ποιός φέρει την ευθύνη;
«Τα γεγονότα στη Νέα Σμύρνη»
Ημέρα Κυριακή 07/03/21. Πολίτες τηρώντας τα επιβεβλημένα από τις ελληνικες αρχές μέτρα, βγαίνουν για έναν περίπατο, ο οποίος καταλήγει σε ντροπιαστικές σκηνές. Αστυνομικοί ξυλοκοπούν χωρίς προφανή λόγο (όχι ότι γενικά υφίσταται και κάποιος) έναν νεαρό άνδρα και τον συλλαμβάνουν. Αμέσως λίγοι περαστικοί εκφράζονται έντονα απέναντι στις άδικες αυτές ενέργειες και στο σημείο καταφθάνουν πολυάριθμες μοτοσυκλέτες της ΕΛ.ΑΣ. Χωρίς λόγο, χωρίς εξήγηση. Μπροστά στα μάτια δεκάδων από εμάς επικρατεί το χάος.
Ημέρα Τρίτη 09/03/21. Μια διαδήλωση κατά της αστυνομικής βίας, καταλήγει σε ανθρωποκυνηγητό και θρίλερ. Νεαρός αστυνομικός κείτεται αιμόφυρτος στο έδαφος, ύστερα από την επίθεση 20 ατόμων σε βάρος του. Τον ξυλοκοπούν με όση μανία και δύναμη διαθέτουν. Συνάδελφοι του προσπαθούν να τον προστατέψουν από το μένος των διαδηλωτών. Χωρίς λόγο, χωρίς εξήγηση. Μπροστά στα μάτια δεκάδων από εμάς επικρατεί το χάος. Τι μας διδάσκουν οι ημέρες αυτές; Τι πραγματικά συνέβη στη Νέα Σμύρνη;
Η βία φέρνει βία, γεννά την βία, την θρέφει, την μεταλλάσει σε «λογική» και απονομή δικαιοσύνης, σε προστασία, σε καταστολή, σε φρίκη. Η βία του αστυνομικού, έφερε την βία του πολίτη και το αντίστροφο. Η βία των λίγων, αναιρεί το έργο των πολλών. Η αστυνομία μοιάζει με «μέσο» βίαιης καταστολής μιας περιόδου, που πολλοί νοσταλγούν. Η διαδήλωση για την αντίσταση σε αυτή, χάνει το νόημα της από την συμμετοχή σε αυτή ανθρώπων, που δεν έχουν θέση πουθενά. Δεν είναι όλοι οι αστυνομικοί σαν τους «κυρίους» που δέρνουν, δεν είναι «μπαχαλάκηδες» όλοι όσοι συμμετέχουν στις πορείες.
«Ποιός φταίει τελικά;»
Η χώρα που γέννησε την δημοκρατία, τον νόμο, την βία, την τάξη, την αλληλεγγύη, την κοινωνία, σήμερα βλέπει τους «συνεχιστές» της, να τα «δολοφονούν» ένα προς ένα. Μέχρι που να μην απομείνει τίποτα. Ή μάλλον κάτι θα απομείνει.
Οι πραγματικοί υπεύθυνοι. Οι πολίτες σπαταλούν χρόνο στο να κατηγορούν ο ένας τον άλλο. Φταίει η αστυνομία, φταίνε οι αναρχικοί, φταίνε οι δεξιοί, φταίνε οι αριστεροί, φταίνε οι μεγάλοι, φταίνε οι μικροί, φταίνε οι πλούσιοι, φταίνε οι φτωχοί, φταίνε όσοι συμφωνούν, φταίνε όσοι διαφωνούν, φταίνε όσοι κάθονται σπίτι, φταίνε όσοι βγαίνουν στους δρόμους, φταίνε οι γυναίκες, φταίνε οι ομοφυλόφιλοι, φταίνε τα παιδιά, φταίνε οι ξένοι, φταίνε οι άλλοι. Ποτέ όμως εμείς οι ίδιοι.
Όσοι φταίνε μετέφρασαν την επίθεση της Κυριακής στη Νέα Σμύρνη σε ενέδρα, και της Τρίτης σε δολοφονική επίθεση. «Έκραξαν» τον Λιγνάδη και επιτρέπουν στον Κούγια να «κράζει». Είπαν «γκέι και μέτριο» τον Μπιμπίλα και «μάγκα, άντρα παλιάς κοπής» τους Χαϊκάλη και Φιλιππίδη. «Κατηγόρησαν» την Χρυσή Αυγή και «καταδίκασαν» τον Παύλο Φύσσα. “Αθώωσαν” τον Κορκονέα και «ξέχασαν» τον Γρηγορόπουλο. Δικαιολόγησαν τους εννέα που επιτέθηκαν και «ξεμπρόστιασαν» τον εγκληματία Ζακ που δολοφονήθηκε. «Έθαψαν» την Ελένη Τοπαλούδη, βίασαν τον Αλβανό θύτη της και άφησαν στο απυρόβλητο τον Έλληνα. Εκθείασαν τον Γιάννη του NBA και κοροϊδεύουν τον κάθε μικρό ξένο Γιάννη σε σχολεία, παρέες, γειτονιές και οικογένειες.
Το συμπέρασμα ποιό είναι τελικά; Φταίμε εμείς και κανένας άλλος. Κάνουμε ότι μας συμφέρει, όταν μας συμφέρει και για όποιον μας συμφέρει. Κοιτάμε την δική μας ευημερία σε βάρος των υπολοίπων, χαιρόμαστε με την ταλαιπωρία των άλλων. Κλείνουμε τα μάτια όταν προσπαθουν να μας τα ανοίξουν, τα αυτιά όταν ακούμε κάτι που δεν μας αρέσει. Μας ενοχλούν όλα και δεν κάνουμε τίποτα για αυτό.
Το πρόβλημα είμαστε εμείς
Μας ενοχλεί η βία, την αποδεχόμαστε όταν μας συμφέρει. Μας ενοχλούν οι ξένοι, τους αγαπάμε όταν μας ευεργετούν. Κακοποιούμε τις γυναίκες, τις υποστηρίζουμε όταν αρχίζουμε να τις φοβόμαστε. Μας ενοχλεί η κυβέρνηση και οι πολιτικές της, ψηφίζουμε ξανά την ίδια, ή δεν ψηφίζουμε καθόλου ή ψηφίζουμε ότι μας πουν. Μας ενοχλεί το ότι δεν μας εκφράζει καμία άποψη, ενώ δεν διαθέτουμε και κάποια. Σαν μικρά κακομαθημένα παιδιά μας ενοχλούν τα πάντα ενώ το πρόβλημα είμαστε εμείς.
Και το ζήτημα ξεκινά και τελειώνει εκεί. Όταν δεν φέρεις άποψη ο ίδιος θα το κάνουν άλλοι για σένα, όταν δεν την εκφράζεις θα το κάνουν άλλοι για εσένα, όταν θεωρείς ότι έχεις δίκιο, θα έχεις πάντα άδικο. Και όταν καταλήξουμε να διασπαστούμε μεταξύ μας τότε ψηλά-ψηλά στο βάθρο του «βόθρου», θα βρίσκονται όλοι όσοι κάνουν τα πράγματα για εμάς. Και θα μας μείνει μόνο μια ενόχληση. Αν σε ενοχλεί η βία, θα σε ενοχλεί κάθε μέρα και σε κάθε της μορφή. Αν σε ενοχλεί κάτι, θα γίνεται χωρίς καμία διάκριση. Και όταν καθένας από εμάς αντιμετωπίζει τον άλλο, τότε αυτό να γίνεται χωρίς στολές, μάσκες και όπλα στα χέρια. Να γίνεται ανθρώπινα, από βλέμμα σε βλέμμα, από άνθρωπο σε άνθρωπο. Και τότε θα αντιληφθούμε όλοι το πραγματικό πρόβλημα.
Πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, με μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολιτική Ιστορία και τις Στρατηγικές Σπουδές. Κατάγεται από την Κατερίνη του νομού Πιερίας και ασχολείται με την μελέτη ιστορικών, πολιτικών και κοινωνικών θεμάτων.
