Μ. Παντούλας: Αδυνατώ να κατανοήσω τη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος

Ο βουλευτής Ιωαννίνων του ΠΑΣΟΚ Μ. Παντούλας είπε μεταξύ άλλων στη συνεδρίαση του ΚΤΕ οικονομικών: Πρώτη σκέψη:  Η κοινωνική ένταση που παρατηρείται αυτή την περίοδο έχω τη βεβαιότητα ότι δεν οφείλεται σε άγνοια της σοβαρότητας της κατάστασης από τους πολίτες, όσο στο γεγονός ότι στην κατανομή των βαρών για την υπέρβαση της κρίσης ο καταμερισμός είναι προκλητικά ανισοβαρής για τις μεσαίες και χαμηλές εισοδηματικές τάξεις του πληθυσμού. Στόχος του μεσοπρόθεσμου μνημονίου θα πρέπει να είναι οι έχοντες και κατέχοντες, που μέχρι σήμερα δεν έχουν επηρεαστεί από τα μέτρα. Οι πολίτες αποδίδουν στην κυβέρνηση την κατηγορία ότι τους προστατεύει προκλητικά. Η αίσθηση είναι καθολική.  Δεύτερη σκέψη: Το περί δικαίου αίσθημα μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο όταν οι ποικιλώνυμοι απατεώνες επιστρέψουν τον κλεμμένο πλούτο της χώρας στο δημόσιο ταμείο με διαδικασίες έκτακτης ανάγκης. Αφορά όσους δεν μπορούν να δικαιολογήσουν το πόθεν έσχες με βάση τις φορολογικές τους δηλώσεις, αυτούς που μετέφεραν και εξακολουθούν να μεταφέρουν τα χρήματά τους στο εξωτερικό, εκείνους που αρνούνται να πληρώσουν στο κράτος τους φόρους, που τους αναλογούν. Αφορά τα μέσα ενημέρωσης που δεν καταβάλλουν τους φόρους και τις εργοδοτικές εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων. Η ατιμωρησία των πολιτικά και οικονομικά ισχυρών αηδιάζει τους πολίτες και τους στρέφει σε ανεξέλεγκτες συμπεριφορές. Σημειολογικά κοινωνική ειρήνη θα επέλθει μόνο όταν οι φωνές απόγνωσης, που ακούγονται στην Πλατεία Συντάγματος και στις άλλες πλατείες ανά τη χώρα, θα μεταφερθούν στις πλατείες των βορείων προαστίων της πρωτεύουσας, όπου κατοικούν οι έχοντες και κατέχοντες. Τρίτη σκέψη: Η κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν να μη γνωρίζει ή όταν είναι γνώστης δείχνει να μη την απασχολεί η λύση των προβλημάτων των πολιτών. Λειτουργεί σαν να βρισκόμαστε σε κανονικούς καιρούς. Παίρνει ακόμη και έναν χρόνο η υπογραφή απλών και αυτονόητων αποφάσεων. Αν δε σε αυτή την αδυναμία προσθέσουμε την απουσία στόχευσης σε πολλούς τομείς, τις εμμονές υπουργών στη λογική ότι ο τομέας ευθύνης τους αποτελεί προσωπικό τους βιλαέτι, την αδυναμία αξιοποίησης σοβαρών στελεχών κ.α. τότε το αποτέλεσμα δεν είναι καθόλου κολακευτικό για την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ στο σύνολό του.  Σκέψη τέταρτη: Κατατέθηκαν ήδη από τους ομιλητές που προηγήθηκαν αξιόλογες προτάσεις, που ενισχύουν το αίσθημα κοινωνικής δικαιοσύνης στους πολίτες. Θέτω προς αξιολόγηση δύο ακόμη: α) Η προμήθεια των καυσίμων στο σύνολο των κρατικών και αυτοδιοικητικών υπηρεσιών όλης της χώρας θα πρέπει να γίνει με τον τρόπο που τα προμηθεύονται οι ένοπλες δυνάμεις. β) Σε διάστημα ενός έτους από σήμερα το σύνολο των υπηρεσιών να στεγαστεί σε ιδιόκτητα κτήρια. Η ευθύνη εφαρμογής του σχεδίου αυτού (καταγραφή ακινήτων, επισκευές κ.λ.π.) θα βαρύνει τους Γραμματείς των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων και τους Περιφερειάρχες. Από την εφαρμογή των δύο αυτών μέτρων το όφελος του κρατικού προϋπολογισμού θα είναι πάρα πολλά δις. Και κάτι ακόμη που αφορά την ομαλοποίηση μιας στρέβλωσης, σε ό,τι αφορά το ύψος του ενοικίου της επαγγελματικής στέγης. Ενώ παντού παρατηρούνται μειώσεις, στον τομέα αυτό η εμμονή σε υψηλό τίμημα είναι ανεξήγητη. Το Υπουργείο Ανάπτυξης οφείλει να παρέμβει νομοθετικά για υποχρεωτική ποσοστιαία μείωση του ποσού του ενοικίου, με στόχο την ανακούφιση των επαγγελματιών και των καταναλωτών, μέσω της μείωσης των τιμών των προϊόντων.  Μια απορία που με γεμίζει οργή: Αδυνατώ να κατανοήσω τη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος, που παρακολουθεί χωρίς να αντιδρά τη δημογραφική κατάρρευση της μισής Ελλάδας. Οι ορεινές και παραμεθόριες περιοχές είναι ήδη γερασμένες πληθυσμιακά. Σήμερα αργοπεθαίνουν. Αν συνεχίσουμε να μένουμε απαθείς τότε τα δάκρυα που θα χύνουμε σε λίγο καιρό θα είναι κροκοδείλια. Ρωτώ, επίσης, γιατί μένει ανεκμετάλλευτος ο ορυκτός πλούτος της χώρας, το γεωθερμικό της δυναμικό, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο; Με τρομάζει η φοβικότητα που διακρίνει κανείς όταν η πολιτική εξουσία καλείται να λάβει σοβαρές αποφάσεις, όπως ο καθορισμός της ΑΟΖ στο Αιγαίο, η αντιμετώπιση του επιχειρούμενου εκτουρκισμού της Θράκης και πολλά άλλα. Ο συνδυασμός αναποτελεσματικότητας και φοβικότητας σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης προοιωνίζει δεινά για τη χώρα.