Η «φλεγόμενη» Μέση Ανατολή και η εμπλοκή της Τουρκίας

Η «Φλεγόμενη» Μέση Ανατολή Και Η Εμπλοκή Της Τουρκίας

Παρακολουθούμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα την εμπόλεμη κατάσταση σε Ισραήλ και Παλαιστίνη, αν και δεν αποτελεί συνθήκη του παρόντος. Χρειάστηκαν οι ρουκέτες για να «ενεργοποιήσουν» τη διεθνή κοινότητα και να στραφεί πάλι το ενδιαφέρον στην -κατά τα άλλα- μακρινή Ανατολή.

Τουλάχιστον 128 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους, 950 τραυματίστηκαν ενώ, 6 ημέρες μετά, η αποκλιμάκωση φαντάζει δύσκολη. Η σύρραξη στη Λωρίδα της Γάζας ανάμεσα στον ισραηλινό στρατό και τους παλαιστίνιους μαχητές οδήγησε σε ταραχές στα κεντρικά των πόλεων με μεικτό πληθυσμό. Συναγωγές καταστρέφονται, πολίτες συγκρούονται, οι ουρανοί «φλέγονται», ενώ η κατάσταση μοιάζει να «απαντά» σε συνθήκες εμφυλίου.

Σειρήνες πυραύλων ηχούν για ακόμα μία μέρα στο Ashkelon στην περιφέρεια της Γάζας όπως και στο Yad Mordechai και Netiv Ha’asara. Εκτοξεύονται καθημερινά τουλάχιστον 120 ρουκέτες εκατέρωθεν. Χαμάς και Ισραήλ βρίσκονται στο κέντρο τους διεθνούς ενδιαφέροντος, με τις χώρες της Δύσης να παροτρύνουν σε εξομάλυνση και αποκλιμάκωση της κατάστασης. Το Συμβούλιο του ΟΗΕ προετοιμάζει συζήτηση για την κατάσταση αυτή.

Αυτό που συμβαίνει τώρα στο Ισραήλ, πρόκειται περισσότερο για «ξέσπασμα». Τόσο τα νέα μέτρα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ όσο και το στρατιωτικό αδιέξοδο του Παλαιστινιακού ζητήματος, «έχτισαν» τα όσα συμβαίνουν. Πρόκειται πολύ περισσότερο για «συσσωρευτικούς» λόγους.

Η Αμερική αναγνωρίζει μονομερώς την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ σε πλήρη αντίθεση με το διεθνές Δίκαιο και με την ενδιάμεση ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) με το Ισραήλ το 1993. Οι Παλαιστίνιοι εξοβελίστηκαν και αφέθηκαν στο έλεος της τύχης τους.

Οι εκλογές αναβάλλονται, επειδή το Ισραήλ αρνείται να τις επιτρέψει. Παράλληλα η πολυετής κατάσχεση παλαιστινιακών περιουσιών εντείνεται με τα σχέδια έξωσης τους από το Σεΐχ Τζαρά και την παρεμπόδιση τους να μεταβούν σε ιερούς τόπους. Αν ακόμα αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει στο Ισραήλ, πρέπει να μεταφέρουμε το ερώτημα στους λόγους, για τους οποίους συμβαίνει.

«Ποια η θέση της Τουρκίας;»

Το λαϊκό κίνημα μαινόταν ήδη από τις αρχές Απριλίου για να εκφραστεί στην πιο ακραία μορφή του. Και πλέον μπορεί να επέμβει η διεθνής κοινότητα, διότι πλέον δεν μπορεί να το αγνοήσει. Τα κράτη της Δύσης διατηρούν το επίπεδο σε παροτρύνσεις και παρακλήσεις για τερματισμό και συνθηκολόγηση. Ορισμένες αναγνώσεις παρουσιάζουν υποστήριξη προς το Ισραήλ και το δικαίωμα του για άμυνα. Ενδιαφέρουσα, ωστόσο, παραμένει η πολιτική της Τουρκίας και η δημόσια έκφραση της.

Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή και η εμπλοκή της Τουρκίας μελετάται από πολλές σκοπιές. Ο Ερντογάν μιλά για εγκλήματα σε βάρος των Παλαιστινίων. Κατηγορεί ρητά για τρομοκρατία ενώ απειλεί όσους τάσσονται υπέρ του Ισραήλ. Η ανάλυση της τουρκικής αυτής πολιτικής απαντά σε πολλές «κατηγορίες» όπως είναι η οικονομική υποβάθμιση και η περιφερειακή της περιθωριοποίηση, η τεταμένη κατάσταση και τα πολλαπλά της ανοιχτά μέτωπα.

Περισσότερο στην προκειμένη πρόκειται για ταυτοτικό ζήτημα. Η Τουρκία τάσσεται υπέρ των αδελφών μουσουλμάνων, οι οποίοι καταπιέζονται από απόλυτα καθεστώτα. Το Ισραήλ αντιμετωπίζεται ως πεδίο, στο οποίο επιχειρείται η συσπείρωση του μουσουλμανικού πληθυσμού, με τον Ερντογάν ως υπερασπιστή του ενάντια στους εχθρούς.

Ο λαός είναι πληγωμένος και φοβισμένος. Απώλεσαν ζωές, περιουσίες, κοινωνική ευημερία και ειρήνη. Αν η Τουρκία επιχειρεί να εκμεταλλευτεί αυτά, ίσως πρόκειται για ενέργειες με πολιτικό κόστος και οφέλη. Όσο χάνονται, όμως, ζωές δεν μπορεί καμία διεθνής κοινότητα και καμία Τουρκία να συζητά σε πάνελ και στρογγυλά τραπέζια για ασφάλεια και εκεχειρία.