Η 21η Απριλίου 1967 είναι σε όλους γνωστή ως η μέρα που η χώρα περπάτησε ξανά στα σκοτεινά μονοπάτια της απολυταρχίας και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Οι στρατιωτικοί είχαν πλέον στα χέρια τους τη βουλή και έπρατταν όπως εκείνοι επιθυμούσαν, καταπατώντας το ελληνικό σύνταγμα και υποτιμώντας τον ελληνικό λαό. Πως φτάσαμε όμως στην περιβόητη δίκη του Πολυτεχνείου;
Έπειτα από επτά χρόνια δικτατορίας και πολιτικής οπισθοδρόμησης το χουντικό καθεστώς πέφτει στις 24 Ιουλίου 1974. Ένα χρόνο αργότερα οι πρωταίτιοι των αισχρών γεγονότων του Πολυτεχνείου έρχονται αντιμέτωποι με τη δικαιοσύνη για τις φρικαλέες πράξεις που οδήγησαν σε θάνατο περίπου 24 πολίτες. Στις 16 Οκτωβρίου 1975 άρχισε η δίκη των κατηγορούμενων για την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973. Οι κατηγορούμενοι βρέθηκαν στο εδώλιο όχι μέσω κάποιας κυβερνητικής ενέργειας αλλά από μήνυση που κατέθεσαν πολίτες στις 5 Σεπτεμβρίου 1974, ενάμιση μήνα μετά την πτώση της δικτατορίας. Έπειτα ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών, Δημήτριος Τσεβάς διενήργησε προανάκριση, το πόρισμα της οποίας παρέδωσε στις 14 Οκτωβρίου 1974 στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Αθηνών. Η υπόθεση παραπέμφθηκε προς εκδίκαση στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών.
Η δίκη του πολυτεχνείου
Η δίκη ξεκίνησε στις 9 το πρωί της 16ης Οκτωβρίου 1975 σε Αίθουσα των Γυναικείων Φυλακών Κορυδαλλού, για λόγους ασφαλείας. Πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν ο εφέτης Ιωάννης Κουσουλός και εισαγγελέας της έδρας ο Νικόλαος Γανώσης. Κατηγορούμενοι για 24 φόνους και σωρεία εγκλημάτων, 32 στρατιωτικοί, αστυνομικοί και πολιτικοί μεταξύ των οποίων ο Γεώργιος Παπαδόπουλος και ο Δημήτριος Ιωαννίδης για ηθική αυτουργία.
Η ακροαματική διαδικασία κράτησε δυόμιση μήνες και από την αίθουσα πέρασαν 237 μάρτυρες κατηγορίας και 47 υπεράσπισης. Η απόφαση εκδόθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 1975. Στη δίκη παρέστησαν 82 δικηγόροι είτε ως συνήγοροι υπεράσπισης (Γ. Αλφαντάκης, Α. Ανδρεουλάκος), είτε ως συνήγοροι πολιτικής αγωγής (Α. Λυκουρέζος, Ν. Κωνσταντόπουλος, Φ. Κουβέλης, Σπ. Φυτράκης κ.α.). 20 από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν από ποινές φυλάκισης ως ισόβια κάθειρξη και 12 αθωώθηκαν.
Ο Δημήτρης Ιωαννίδης και ο Νικόλαος Ντερτιλής καταδικάσθηκαν σε ισόβια. Ο αρχηγός των Απριλιανών Γεώργιος Παπαδόπουλος που ήταν ηγέτης της χούντας τη στιγμή των γεγονότων του Πολυτεχνείου αμφισβήτησε με ένσταση την αρμοδιότητα του δικαστηρίου να κρίνει τις πράξεις του. Ισχυριστηκε ότι ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας (τίτλο που ο ίδιος είχε αποδώσει στον εαυτό του) ήταν «ανεύθυνος αρχών». Το δικαστήριο απέρριψε την ένστασή του λέγοντας ότι η κυβέρνηση είχε προέλθει μέσω πραξικοπήματος, επομένως ήταν παράνομη και δε γίνονται αποδεκτές οι διατάξεις περί «ανεύθυνου». Ονομαστικά καταδικάστηκαν οι: Δημήτρης Ιωαννίδης, Γεώργιος Παπαδόπουλος, Σπύρος Βαρνάβας, Νικόλαος Ντερτιλής, Κωνσταντίνος Μαυροειδής, Δημήτρης Ζαγοριαννάκος, Παντελής Καραγιάννης, Ιωάννης Λυμπέρης, Αθανάσιος Σταυράκης, Λουκάς Χριστολουκάς, Μιχαήλ Ρουφογάλης, Δημήτρης Κατσούλης, Βασίλειος Μπουκλάκος. Ακόμη οι Ιωάννης Καλύβας, Μιχαήλ Γουνέλας, Θρασύβουλος Γιοβάννης, Νικόλαος Ραφαηλάκης, Δημήτριος Πίμπας, Ηλίας Καραδήμας, Νικόλαος Νηστικάκης.
