Ελευθερία Του Τύπου Και Κομματοκρατία.
Διαβάζοντας κανείς την ανακοίνωση με ευκαιρία την παγκόσμια ημέρα τύπου της Π.Ο.Ε.ΣΥ. αισθάνεται ότι η ένωση των δημοσιογράφων ασθενεί και αδυνατεί να περιγράψει τα πραγματικά δεδομένα, κάτω από τα οποία ενημερώνουν τα μέλη της, τους πολίτες. Η ανακοίνωση αναφέρεται σε συνεχείς αγώνες των δημοσιογράφων για ελευθερία του τύπου. Έχουν γίνει τέτοιοι αγώνες;
Σε τι συνίσταται η ελευθερία του τύπου;
Ποιοι παράγοντες διαμορφώνουν το πλαίσιο ενημέρωσης; Με βάση ποιους κανόνες;
Υφίσταται νομοθετικό πλαίσιο ή αρκεί η δεοντολογία; Αποτελούν οι δηλώσεις των πολιτικών προσώπων είδηση; Αποτελούν οι δηλώσεις “διάσημων” είδηση; Αποτελούν οι δηλώσεις των κομματόσκυλων συνδικαλιστών είδηση;
Ποιοι παράγοντες διαμορφώνουν τον ορθό λόγο;
Γιατί τα μέσα ενημέρωσης και οι δημοσιογράφοι επιτρέπουν να εξευτελίζεται η έννοια της λογικής;
Γιατί επιτρέπουν μόνο σε μερικές δεκάδες πρόσωπα να εκφέρουν δημόσιο λόγο; Εκτός από τους ελάχιστους συνεντευξιαζόμενους και δημοσιολογούντες δεν υπάρχουν άλλα πρόσωπα στην χώρα μας να εκφέρουν δημόσιο λόγο;
Γιατί αγνοούν την κοινωνία των πολιτών;
Τους βρίσκουν σύμφωνους οι αποφάσεις των κομμάτων περί ισομερούς κατανομής του χρόνου προβολής μεταξύ τους;
Είναι τόσα πολλά τα ερωτήματα που χρειάζονται πολλές σελίδες για να αναφερθούμε στους διαχειριστές του δημόσιου λόγου και στις παθογένειες που διέπουν το χώρο της ενημέρωσης.
Χαρακτηριστικό απόσπασμα από την ανακοίνωση της Π.Ο.Ε.ΣΥ.
” Η ελευθερία του τύπου, τόσο ως συλλογικός θεσμός εγγύησης πλουραλιστικής και αντικειμενικής ενημέρωσης, όσο και ως ατομικό δικαίωμα έκφρασης των πολιτών είναι βασικό κύτταρο της λειτουργίας της Δημοκρατίας”.
Εδώ λοιπόν σε ένα μάθημα πεζογραφίας, που γράφεται και ξαναγράφεται, φαίνεται πως μέσω της αοριστολογίας μπορεί κανείς να ονειροβατεί. Πόσο μάλλον όταν δεν γνωρίζει ετυμολογία.
Αναφέρεται στην λειτουργία της Δημοκρατίας(κρατεί ο Δήμος, η εκκλησία του Δήμου, δηλαδή οι πολίτες), αντί της κοινοβουλευτικής κομματοκρατίας. Να ενημερώσουμε τα Μέλη της ΠΟΕΣΥ ότι δεν υφίσταται ως πολίτευμα η Δημοκρατία στη χώρα μας. Το πολίτευμα της Ελλάδας προβλέπει την κομματική αντιπροσώπευση των πολιτών, Κοινοβουλευτικό ολιγαρχικό πολίτευμα. Δεν έχει καμία, απολύτως καμία σχέση με την δημοκρατία. Στην Δημοκρατία οι άρχοντες διέπονται από πολύ αυστηρό πλαίσιο κανόνων διαχείρισης των κοινών. Αποπέμπονται ανά πάσα στιγμή, όταν παραβιάζουν τις αποφάσεις των πολιτών.
Ο τίτλος προεδρευόμενη Δημοκρατία είναι γραμμένος από αμόρφωτους εγγράμματους.
Στην δημοκρατία τις αποφάσεις λαμβάνουν οι πολίτες. (δίκαιη ισοδιανομή του πολιτικού αγαθού). Και διατάσσουν τις αρχές να τις εφαρμόσουν.(όποιος άρχει άλλων ανθρώπων τίθεται υπό των ανθρώπων που άρχει). Με επικρεμάμενη την Δαμόκλειο σπάθη της ανακλητότητας στην περίπτωση μη ορθής εφαρμογής των αποφάσεων.
Και ακριβώς μετά η ΠΟΕΣΥ:
“Βασική προϋπόθεση της ελευθερίας του Τύπου είναι ο σεβασμός των αρχών της δημοσιογραφικής δεοντολογίας τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από την ίδια την Πολιτεία”.
Δεύτερο ανέκδοτο σε μορφή πεζογραφίας η δημοσιογραφική δεοντολογία!! Εδώ θα έπρεπε να δοθεί βραβείο νόμπελ αοριστολογίας. Κύριοι της επιτροπής νόμπελ πράξτε τα δέοντα δώστε το βραβείο αυτό στους συντάξαντες την δημοσιογραφική δεοντολογία το αξίζουν. Η αοριστολογία στο μεγαλείο της, όπως βέβαια είναι γραμμένη άλλωστε και στο Ελληνικό σύνταγμα στο σύνολο των άρθρων του, από εγγράμματους αμόρφωτους.
Θα πουν τώρα τα μέλη της ΠΟΕΣΥ ότι αυτός ο τρόπος εκφοράς του δημόσιου λόγου είναι καθιερωμένος. Όλοι οι πολιτικοί, οι συνδικαλιστές, οι δημοσιολογούντες τον ίδιο τρόπο εκφοράς δημόσιου λόγου χρησιμοποιούν.
Είναι απόλυτα σωστό αυτό το επιχείρημα. Αλλά όταν μιλάς ως ένωση δημοσιογράφων για βελτίωση του επιπέδου της ελευθερίας του τύπου, πρέπει να γνωρίζεις την μέθοδο που αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποτέλεσμα. Την μέθοδο που θα επιτρέψει να εισχωρήσει ο λόγος στις δημόσιες ομιλίες, έτσι ώστε να πάψουν να είναι ομιλίες και να μετατραπούν σε σαφή και τεκμηριωμένη δημόσια συζήτηση.
Εφόσον δέχεσαι την κατεστημένη αντίληψη περί εκφοράς δημόσιου λόγου, τότε πρέπει να πάψεις να μιλάς για αγώνες περί ελευθερίας του τύπου.
Ελευθερία Του Τύπου Και Κομματοκρατία. Το παρακάτω τμήμα είναι δείγμα της κατεστημένης αντίληψης περί δημοσίου λόγου:
“Οι Έλληνες δημοσιογράφοι, που εργάζονται υπό καθεστώς πλήρους ανασφάλειας και απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων. αποτέλεσμα των Μνημονίων και τώρα της πανδημίας. με κίνδυνο της υγείας τους και της ζωής τους όπως αποδείχθηκε τραγικά με την δολοφονία Καραϊβάζ. καλούνται να σηκώσουν μόνοι με ελάχιστες εξαιρέσεις το βάρος της αξιοπιστίας της ενημέρωσης. τόσο απέναντι σε θεσμούς που προσπαθούν να την ελέγξουν όσο και απέναντι σε σκοτεινά, ισχυρά συμφέροντα”.
Να εξηγήσουμε στα μέλη της ΠΟΕΣΥ ότι η αποδοχή της απατεωνίστικης μεθόδου του κομματικού λόγου περί μνημονίων δεν τους τιμά.
Τα μνημόνια είναι το αποτέλεσμα των δανείων που προσκυνώντας και παρακαλώντας τους Ευρωπαίους, συνολικά το κομματικό καθεστώς εισέπραξε. Κανείς άλλος δεν τους δάνειζε εκείνη την εποχή. Τα ευρωπαϊκά κράτη που δέχτηκαν να δώσουν χρήματα στο κομματικό καθεστώς το υποχρέωσαν να υπογράψει μνημόνιο κατανόησης. Με βάση το μνημόνιο/α έπρεπε η διοίκηση της χώρας να ισορροπήσει την άθλια δημοσιονομική κατάσταση που δημιούργησε. Δηλαδή έπρεπε να μειώσουν την δημόσια δαπάνη από το 80% του ΑΕΠ στο 30% του ΑΕΠ. Αν το έπρατταν θα είχε εξυγιανθεί το δημοσιονομικό σύστημα της Ελλάδας με το πρώτο μνημόνιο όπως έπραξαν άλλες χώρες.
Όμως δεν το έπραξαν. Συνέχισαν τον αφανισμό της πραγματικής οικονομίας επί μία ολόκληρη δεκαετία. Συρρίκνωσαν τα εισοδήματα όλων των παραγωγικών τάξεων, αυξάνοντας παράλληλα τους φόρους σε ποσοστό 400%.
Εσείς τα μέλη του ΠΟΕΣΥ δεν τα γνωρίζεται αυτά;
Η μη εφαρμογή των μνημονίων προκάλεσε την πτώχευση της κοινωνίας και όχι τα μνημόνια.
Κατά τα λοιπά συζητούμε περί ελευθερίας του Ελληνικού τύπου…
